• DIAGNOZA

Diagnoza polega na ocenie stopnia rozwoju mowy pacjenta. Obejmuje następujące elementy:
wywiad z rodzicami (w przypadku małego dziecka), wywiad z pacjentem (w przypadku osoby dorosłej),
badanie kompetencji językowych, komunikacyjnych i poznawczych,
badanie sprawności narządów artykulacyjnych pacjenta,
orientacyjne badanie słuchu oraz badanie słuchu fonemowego,
badanie lateralizacji.

Po przeprowadzonej diagnozie pacjentowi planuje się terapię, ustala terminy zajęć oraz podaje zalecenia do pracy w domu.

• TERAPIA WAD WYMOWY

Usuwanie wad wymowy różnego rodzaju np.:
Seplenienie (sygmatyzm) –czyli nieprawidłowej wymowa głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dż,
Reranie (rotacyzm) – nieprawidłowa realizacja głoski r,
Kappacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski k,
Gammacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski g,
Mowa bezdźwięczna – zaburzenie w realizacji dźwięczności, polega na tym, iż osoba nie potrafi wymówić głosek dźwięcznych i zastępuje je bezdźwięcznymi odpowiednikami np. zamiast b mówi p, zamiast d mówi t.

• TERAPIA ZABURZEŃ MOWY I KOMUNIKACJI

Terapia ma na celu budowanie komunikacji, usprawnianie bądź jak najdłuższe podtrzymywanie sprawności. Ten typ terapii obejmuje pracę z dziećmi lub osobami dorosłymi, u których wystąpiły m.in.:

Opóźniony rozwój mowy – czyli niższa sprawność językowa, powstała w okresie kształtowania się mowy dziecka. Opóźniony rozwój mowy przejawia się ubogim słownikiem, małą ilością zdań złożonych, nieprawidłową gramatyką, a także przedłużającym się okresem swoistej mowy dziecięcej. Dziecko słyszy dobrze, rozumie polecenia słowne. Potrafi wymówić głoski, czasem sylaby, ale złożenie ich w słowo i wypowiedzenie jest już bardzo trudne,
Niedosłuch,
Alalia / dyslalia –  opóźnienie w przyswajaniu sobie języka na skutek niewykształcenia się funkcji pewnych struktur mózgowych,
Oligofazja – czyli niedokształcenie mowy spowodowane upośledzeniem umysłowym,
Autyzm,
Afazja – utrata zdolności mowy, która nastąpiła na skutek ogniskowych uszkodzeń mózgu. Afazję spotyka się u ludzi w różnym wieku, jednakże najczęściej występuje ona u ludzi starszych, między innymi na skutek udaru, wylewu, urazu czaszki,
Demencja – najwyraźniej ujawnia się u osób dotkniętych chorobą Alzheimera.

• TERAPIA DYSLEKSJI

Terapia dysleksji przeznaczona jest dla uczniów mających specyficzne problemy z czytaniem i pisaniem. Terapia obejmuje m.in.: przezwyciężanie trudności w czytaniu i pisaniu, trudności ortograficznych. W tym celu włącza się naukę wczesnego czytania, ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej, słuchowej oraz ćwiczenia poprawiające koncentrację uwagi.

• WCZESNA INTERWENCJA LOGOPEDYCZNA

Wczesna interwencja logopedyczna obejmuje pracę logopedy z dzieckiem we najwcześniejszym okresie jego życia – od urodzenia do około 3 roku życia. W tym okresie intensywnie dojrzewa układ nerwowy dziecka. Jest to czas najkorzystniejszy do stymulacji i wyrównywania wszelkich nieprawidłowości w rozwoju mowy. Wczesna interwencja logopedyczna polega na postawieniu diagnozy logopedycznej jeszcze przed ukończeniem pierwszego roku życia. W przypadku wykrycia jakichkolwiek nieprawidłowości przeprowadza się terapię logopedyczną, polegającą na stymulacji rozwoju mowy dziecka.