Czym są zaburzenia miofunkcjonalne?

To niekorzystne napięcie mięśni w obszarze ust, które powoduje, że język znajduje się w nieprawidłowej pozycji spoczynkowej lub nie potrafi jej utrzymać. Nieprawidłowy wzorzec ruchowy języka i warg podczas połykania oznacza, że język podczas każdego aktu połykania (ok 1000 – 2000 razy dziennie) w sposób niewłaściwy porusza się do przodu i naciska na zęby. W ten sposób, może przesuwać zęby i/lub deformować szczęki. Zakończenie leczenia ortodontycznego bez zmiany powyższych nawyków skutkuje z reguły powrotem wady zgryzu.

Dla kogo terapia?

Dla osób, u których obserwuje się:

• otwarte usta,
• oddychanie przez usta,
• pogrubioną i zaczerwienioną wargę dolną,
• wilgotną wargę dolną,
• ślinę w kącikach ust,
• język w pozycji spoczynkowej napierający na zęby albo leżący między zębami,
• zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek /s/, /sz/, oraz /t, d, n, l/,
• słabo wyrażoną mimikę twarzy,
• problemy z postawą.

Jakie są możliwe następstwa nieleczonego zaburzenia miofunkcjonalnego?

• Stałe problemy z artykulacją lub/oraz niewyraźna wymowa;
• złe ustawienie szczęk i zębów ( np. mocno wystające zęby przednie, zgryz krzyżowy, zgryz otwarty, etc.);
• problemy ze stawami skroniowo – żuchwowymi;
• paradontoza na skutek ucisku i parcia języka na dziąsła.

Jak wygląda terapia?

Celem terapii miofunkcjonalnej jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie. Uzyskuje się to dzięki odpowiednim ćwiczeniom mięśni języka, warg oraz całego ciała, wykonywanym systematycznie pod kontrolą terapeuty oraz kontynuowanym w domu. Więcej informacji można uzyskać na stronie Anity Kittel http://www.miofunkcjonalna.pl/