Prowadzimy terapię i diagnozę (w tym testową) młodzieży u której występują:

trudności szkolne (wagary, mobbing szkolny, niskie osiągnięcia szkolne, konflikty z nauczycielami, rówieśnikami),
trudności w radzeniu sobie z emocjami (nieśmiałość, agresja, smutek, nadmierny lęk, znaczne wahania nastrojów),
trudności w relacjach (z rówieśnikami, rodzeństwem, rodzicami, osobami dorosłymi),
uzależnienia behawioralne (hazard, uzależnienie od internetu)
i inne problemy psychologiczne.

 

• JAK WYGLĄDA DIAGNOZA DZIECKA?

  Pierwsze spotkanie jest spotkaniem z rodzicami i trwa 1,5h. Podczas niego rozmawiamy o tym co jest bieżącą trudnością dziecka, a także o tym jak rozwijało się do tej pory. Diagnoza obejmuje analizę sytuacji rodzinnej, szkolnej, emocjonalnej i rówieśniczej dziecka. Drugie/trzecie spotkanie jest spotkaniem z dzieckiem i trwa 50 min. Na tym spotkaniu psycholog dokonuje diagnozy funkcjonowania dziecka (poprzez rozmowę, obserwację, zabawę, czasem diagnozę testami). Ponadto stara się ujrzeć problemu oczami dziecka (nie zawsze sposób widzenia dziecka i rodzica jest taki sam).Trzecie/czwarte spotkanie – jest spotkaniem z rodzicami, na którym psycholog przekazuje wyniki diagnozy oraz zalecenia do dalszej pracy lub wskazania do terapii lub dalszej pracy (np. terapii dziecka, innego członka/członkini rodziny, lub całej rodziny).Jest to standardowy przebieg diagnozy dziecka, od którego mogą istnieć wyjątki np. konieczność poszerzenie diagnozy o wyniki badań innych specjalistów (neurolog, logopeda, psychiatra dziecięcy, psycholog diagnosta), lub większa ilość spotkań  dzieckiem (np. w celu pogłębienia diagnozy lub zbudowania relacji z dzieckiem młodszym/lękowym).

 

• JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO NA WIZYTĘ U PSYCHOLOGA?

  Wizyta u psychologa jest często stresującym doświadczeniem dla dziecka. Może wywoływać niepokój – podobnie jak wizyta u innych specjalistów: przed nieznanym (ale jak to będzie wyglądać?), przed bólem (a nie będzie zastrzyków?), przed rozmową z obcą osobą (mam się jakoś przygotować?). To naturalne uczucia, o których warto porozmawiać. Warto też wyjaśnić jak wygląda wizyta (mama/tato czeka zaraz obok na korytarzu, a ty rozmawiasz z psychologiem, bawisz się, rysujesz) i czym zajmuje się psycholog (pomaga dzieciom i dorosłym poczuć się lepiej i poradzić sobie z trudnościami). Warto też zachęcić dziecko, aby na spotkanie wzięło ze sobą ulubioną zabawkę, po to by poczuło się pewniej.

  Dzieci chodzą do psychologa z wielu powodów. “Pod wieloma względami jest to tak jak pójść do lekarza z infekcją ucha czy skręconą kostką albo do dentysty z dziurą w zębie. Można potrzebować pomocy terapeuty, gdy się ma problemy w szkole albo gdy umiera ktoś bliski; gdy się zobaczy lub usłyszy coś okropnego albo z powodu strachu przed ciemnością. …” (cytat z książki “Poczuj się lepiej. Spokojnie, to tylko terapia”. R. Rashkin, B. Adamsom)

  Niekiedy lęk przed wizytą bierze się stad, że dziecko słyszało od innych dzieci lub (częściej niestety) od dorosłych, że do psychologa idzie się „za karę”, bo było się niegrzecznym, lub bo jest z nim coś “nie tak” – więc trzeba je naprawić. Warto wyjaśnić, że  to nie prawda, że wizyta ma pomóc dziecku poradzić sobie z trudnościami, a przecież trudności ma każdy z nas. Ze nie jest karą – do psychologa chodzą też rodzice by lepiej zrozumieć dziecko. Ze to okazja by porozmawiać z kimś szczerze o swoich niepokojach – bez obawy, że nas jakoś oceni, skrzyczy albo opowie innym co mówiliśmy.

  W tym miejscu też warto przyjrzeć się temu jaki sami mamy stosunek do psychologów, czy jesteśmy otwarci na taką formę pomocy, czy też może towarzyszy nam wstyd, albo niepokój – którym (świadomie lub nie) dzielimy się z dzieckiem. Rodzice również mają prawo do swoich emocji, lecz gdy „straszą” dziecko psychologiem zamykają je na skorzystanie z jego pomocy i budują w nim niepotrzebny lęk i blokady. Warto więc od początku swobodnie rozmawiać z dzieckiem na temat takich form pomocy jak wizyta u psychologa, jak tez samemu/samej otworzyć się na taką formę wsparcia.

  Emocje, obawy, niepewność dziecka przed spotkaniem z psychologiem są naturalne. Zwykle już po pierwszej wizycie strach mija.  Warto jednak pomóc dziecku i sobie w oswojeniu tej sytuacji.

 

Specjalistka – psycholożka, terapeutka poznawczo-behawioralna dzieci i młodzieży: mgr Ewa Kruchowska

poniedziałek, wtorek, środa REJESTRACJA: 600-176-854